işvəkar — ə. və f. işvəli, nazlı, qəmzəli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
işvəbaz — sif. <ər. işvə və fars. . . . baz> İşvə edən, işvəkar, nazlı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
işvəgər — ə. və f. bax: işvəkar … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şivəkar — bax işvəkar. Hər əhli hüsn kim, mən bədbəxtə yar olur; Bilməm, nə rəmzdir ki, dönüb şivəkar olur. S. Ə. Ş.. Günəş İşıqlı dağının dalından şivəkar qızlar kimi gülümsəyir və yavaş yavaş kölgələri udurdu. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qəmzəkar — ə. və f. qəmzəli, nazlı, qəmzəli, işvəli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şivəkar — f. işvəli, nazlı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
yosma — sif. şair. Zərif, incə, işvəli, işvəkar, nazənin. İpəklər içində xumarlandıqca; Yosma gözəllərə dastanlar deyin. S. V … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ədalı — sif. 1. Ədası olan, ədabaz. Ədalı adam. // Əda ilə dolu, sadəlikdən, adilikdən məhrum. Ədalı hərəkət. // Mütəkəbbir. Sarayda hökm edir ədalı bir xan; Qan, qarğış tökülür qaşqabağından. S. V.. 2. İşvəli, işvəkar, nazlı. Ədalı qız. Ədalı baxış.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ilahə — is. <ər.> Antik mifologiyada və bəzi dinlərdə; qadın cinsli allah. Qədim Yunanıstanda şüəra sinfi bir qissə və hekayət yazmaq istədikləri əsnada «Muza» adlı teatr ilahəsinə rücu edib ondan kömək və mədəd dilərdilər. F. K.. <Qızlar:>… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nazənin — sif. <fars.> şair. Nazlı, işvəkar, cilvəli; incə və gözəl. Sorma, heç sorma, nazənin Xavər; Məni məhv etdi iztirabü kədər. H. C.. <Gəray:> Günəş öz aləmində seyr edəli; Görməmiş böylə nazənin gözəli. A. Ş.. Doğrusu, belə bir nazənin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti